روزهاي شلوغ زندگي

امروز نيليا 11 ماهه مي شه و من از برنامه هايي كه براش در نظر داشتم كلي عقبم.چند وقته زندگيمون يه سير ثابتو طي ميكنه و اين اصلا دلخواه من نيست. صبح تا ظهر ميريم سركار ظهر كه برميگرديم،همه با هم (خونواده من) نهار ميخوريم استراحت ميكنيم بعد ما سه تايي ميريم خونه بابابزرگ نيليا (خونه پدرشوهرم) شب هم ميريم خونه خودمون براي روز بعد آماده مي شيم و 12 ميخوابيم و بعد روز بعد همين طور.خيلي وقته فاصله افتاده بين من و دوستان،آشنايان قديمي،خيابونا،بازار كه ديگه نگو ،پارك،آخ سفر ،آخ آخ 2ساعت خواب راحت و ....

فقط به خودم ميگم صبر كن همه چي به روال عادي برميگرده .الان جاي همه شونو يه لبخند ساده و شيرين نيليا پر مي كنه.

وقتي مي بينم 2 خونواده با وجودش انرژي تازه گرفتن و دنياشون شاد شده،

وقتي دستشو طرفم دراز ميكنه و ميگه ماما،

وقتي بهش غذا ميدمو اون لباسمو ميگيره و سعي ميكنه بلند شه و تعادلشو حفظ كنه،

وقتي باهاش حرف ميزنم ، آرزوهامو آينده رو بهش ميگم با دقت گوش ميده ،

توي آشپزخونه با يه دست بغلش ميكنمو با دست ديگه كار انجام ميدم  ساكت و با دقت نگاه ميكنه

هر كاري كه انجام ميده نگام ميكنه كه تاييد يا ردش كنم

و هر روز كه خسته و گاه افسرده از روياهاي به صف كشيده و بي فرجام پيشش ميام با ديدنش دنيام عوض مي شه،

ميگم: نيليا تو نهايت خوشبختي هستي

                                        و يك عشق بي ادعا

                                                                و من با تو خوشبخت ترين و عاشق ترينم

   (پ.ن:عكساي نيليا رو نتونستم آپلود كنم امروز فردا اگه بابا هادي وقت بذاره حتما عكساشو ميذاريم.)